Voor de derde opeenvolgende wedstrijd heeft Rekken drie punten binnengesleept. Op bezoek bij MEC ging het vooral in de eerste helft allesbehalve soepel, maar na een 2-0 achterstand zorgden goals van Daan Papenborg, Merijn Roos en Stan Nijhuis ervoor dat de thuisploeg met lege handen achterbleef. Pakt u gerust een biertje, wat borrelnootjes en ga er even goed voor zitten want het was een waar spektakelstuk in klassieke 5e klasse-stijl.
Bij aankomst op sportpark Den Tappen opende de vlagger van de thuisploeg al met een schitterende one-liner: ‘goedemiddag jongens, het weer is goed en het veld matig’. Hier bleek niets aan gelogen; de gemiddelde boer zou zijn vee uit angst voor enkelblessures weer op stal zetten als ze hier moesten grazen. Deze knollentuin legde de basis voor een middagje ouderwets hotseknotsbegoniavoetbal. Deze manier van ‘voetballen’ lag de thuisploeg duidelijk beter. MEC was feller in de duels, won nagenoeg alle tweede ballen en creëerde de beste kansen. Al snel wisten ze dit om te zetten in een voorsprong, door na enkele rebounds de bal binnen te rammen rond minuut tien. Ook hierna wist Rekken geen grip op de wedstrijd te krijgen, en ruim twintig minuten later moesten ze nog een tegentreffer incasseren waardoor het bij rust zeer verdiend 2-0 stond.
Na twee ingrepen van trainer Arno Knapen ging Rekken er in de tweede helft toch weer volle bak tegenaan. Dit resulteerde al snel in de aansluitingstreffer, toen Daan Papenborg een voorzet van Timo Buunk tegen de touwen kopte. Hierna was het hek van de dam want binnen enkele minuten bracht Merijn Roos de bezoekers op gelijke hoogte met een leep boogballetje. De daaropvolgende aftrap werd door Rekken onderschept en Jesse Holkenborg stuurde Stan Nijhuis met een mooie steekbal de hoek in. Stan bedacht zich geen moment en ramde de bal binnen in de korte bovenhoek. Zo kantelde de wedstrijd binnen een kwartier volledig en keek MEC ineens tegen een achterstand aan.
In de tussentijd kreeg Rekken te maken met blessureleed. Mike Kerkemeijer moest het veld ruimen met een schouderblessure terwijl grensrechter Bert Voortman voor de vierde keer in zijn carrière het gras kuste. Deze keer struikelde hij echter niet over de zijlijn, maar werd hij ondersteboven gekegeld door de rechtsbuiten van MEC. Nadat de modder uit zijn kunstgebit was geklopt kon hij gelukkig verder. Uiteindelijk leek Rekken de wedstrijd op slot te gooien toen Stan na wat gefrommel van dichtbij zijn tweede maakte. De scheidsrechter keurde de goal goed, zag de doelman van MEC op de grond liggen en besloot het doelpunt toen alsnog af te keuren. Dat de doelman een flinke klap van de molen had gehad bleek later wel. Toen hij een diepe bal buiten de zestien weg wilde koppen raakte hij de bal met zijn handen waarna hij Merijn Roos neerlegde. Dit resulteerde in een directe rode kaart en dus een overtal voor Rekken. In de slotfase scoorde MEC de gelijkmaker maar ondanks het zand in zijn ogen zag Bert Voortman dat het buitenspel was en zo ging het feestje voor de gastheren niet door. Na een slordige 27 minuten blessuretijd, vijf geldige en twee ongeldige doelpunten vond de scheids het mooi geweest en zo mag Rekken opnieuw drie punten bijschrijven in de strijd om promotie.
