We schrijven zondag 5 oktober 2014. Vandaag togen we naar het verre Mariënvelde om daar tegen de bijna gelijknamige tegenstander te spelen, Mariënveld. Deze ploeg is verleden seizoen voor het eerst in haar historie naar de 4e Klasse gepromoveerd en bij ons lag de bekerwedstrijd van dat jaar tegen hen nog op het netvlies. We wisten ons namelijk nog te herinneren dat ze een paar prima ventjes in de gelederen hadden en dat we nogal geflatteerd wonnen.
Tot grote vreugde van Patrick Nijland haakte zijn makker Ritchie Klein Gebbink tijdens de warming up af vanwege een migraineaanval. Zo kon Nijland zijn trainingspak uitdoen en in de basis beginnen.
We begonnen de wedstrijd prima. Het spel werd door ons gemaakt en de roodhemden werden langzaamaan naar achteren gedrongen. Dit resulteerde in enkele kleine kansjes, maar veel verder dan wat losse flodders kwamen we vooralsnog niet. Dat lag ook aan de tegenstander. Hoewel Mariënveld zienderogen minder was, bleven ze wel gewoon voetballen en dat bleken ze ook heel aardig te kunnen.
De man in vorm bij ons luistert naar de naam Wouter Rexwinkel. Wat zal de linkervleugelverdediger van Mariënveld zondagnacht beroerd geslapen hebben zeg! Keer op keer raasde Rexwinkel langs hem. Links, rechts en als het moest zelfs dwars door hem heen. Het kon dan ook niet lang duren of het zou 0-1 staan.
En jawel, na pakweg 25 minuten was het inderdaad Rexwinkel met de openingstreffer. Vanaf de rechterflank dolde hij wat tegenstanders, sneed op snelheid naar binnen en rondde koeltjes af in de verre lage hoek. De ban was gebroken.
Vijf minuten later. Opnieuw een actie van Rexwinkel en opnieuw een goal. De dug-out belemmerde me het gezicht, maar ik vernam dat de goal vrij identiek was aan de eerste, 0-2 dus!
We hadden in het restant van de eerste helft eigenlijk nog verder uit moeten lopen. We grossierden vandaag in het om zeep helpen van kansen.
Hierna floot de scheidsrechter, die vandaag door een prachtig in het blauw gestoken Rik te Velthuis geassisteerd werd, af. Te Velthuis schijnt over een vlaggenstok te beschikken die ook als taser kan fungeren. Stiekem had hij gehoopt Klein Gebbink daarmee te kunnen pijnigen tijdens bijvoorbeeld een inworp, maar laatstgenoemde had de bui dus al zien aankomen.
In de rust bulderde Frank Bruins ons venijnig toe. We hadden allang op grote voorsprong moeten staan en dat klopte ook wel. Mariënveld kreeg nu natuurlijk het idee dat er misschien nog iets inzat en inderdaad: zij startten het tweede bedrijf furieus en kwamen zelfs bijna tot een aansluitingstreffer, ware het niet dat het arbitrale zestal besloot dat de bal na een ferm offensief de doellijn niet gepasseerd was.
Mariënveld ging stug door en wij lieten ze een beetje uitrazen. Dat hielp, want na zo’n 65 minuten hadden de gastheren de knollen op en lieten zij enorme ruimtes liggen. Enorme ruimtes waaruit Rekken ongeveer 72 kansen creëerde en maarliefst tweemaal het netje liet bollen. De fortuinlijken waren ditmaal Nick van der Luyt en Merijn Roos, 0-4.
Ik zal verder maar geen aandacht schenken aan de vele mogelijkheden die we onbenut lieten, want dat ben ik volgende week nog aan het typen.
Dan spelen we overigens thuis tegen MEC. Altijd lastig, dus kom ons steunen!
Opstelling:
Antvelink; Blaauboer, M. Grooters, M. Stokkers, Jongerling; Rhebergen, Nijland, K. Stokkers; Rexwinkel, Van der Luyt, Roos.
Niet gespeeld:
Groen, Jelle Nijhof, Klein Gebbink, Barts.
