Er hing vandaag geen aanmoedingsspreuk op het memobord. Gelukkig is er deze week toch nog genoeg gebeurd wat het vermelden in dit verslag waard is. Zo gaf bulldozer Jerzy Aarnink aan per direct te stoppen met voetbal vanwege chronische knieklachten.Aarnink, die vandaag (zondag 4 mei) ook verjaarde, is altijd een zeer sterke en betrouwbare kracht geweest voor Rekken 1 en we nemen dan ook met pijn in het hart afscheid van dit icoon.
Ook Bjorn Roossink geeft er de brui aan. Na afloop van het huidige seizoen gaat Roossink afbouwen bij een lager elftal. Die gedachte was bij hem al vaker opgekomen en jammer genoeg heeft hij de knoop nu dan uiteindelijk doorgehakt. Ook in het geval van Roossink kunnen we rustig stellen dat hij zich al die jaren goed heeft gemanifesteerd in het eerste elftal en dat we balen van zijn besluit. U heeft massaal ingezet deze week. Op Jan Winkelhorst welteverstaan. Een overweldigende meerderheid dacht dat deze sluwe oude vos ook deze zondag zou vlaggen. En jawel! Hij was er weer! Dat had trouwens wel te maken met de trieste blessure die onze vlagger Rik te Velthuis op heeft gelopen.
Leider Paul Nijhof sommeerde ons rond de klok van half één de bestuurskamer te betreden. Wat ons daar te wachten stond was ons sowieso al een raadsel, maar hetgeen zich voltrok hadden we nooit kunnen vermoeden. Nijhof, Mister Sportclub Rekken himself, nam de wedstrijdbespreking voor zijn rekening en deed dat in het Spaans(!).
Nu wisten we wel dat de leider elk jaar een aantal weken op Mallorca vertoeft, maar dat hij naast Twents dialect ook nog een tweede taal sprak verbijsterde ons enorm. Het vreemde is dat bij ons in de selectie niemand Spaans kan, dus de toegevoegde waarde van deze kolderieke en temperamentvolle bespreking wordt toch enigszins in twijfel getrokken.
Toen we de auto’s opzochten om naar Varsselder te reizen, schoot het bij menig speler door het hoofd: ‘We hebben niets aan die bespreking gehad. Wat moeten we doen?’ Ook waren er jongens bij die er compleet maling aan hadden. Wij beschikken namelijk ook over spelers die niet eens Nederlands verstaan, laat staan Spaans. De reis, die veel te lang duurde, verliep gladjes. Eenmaal aangekomen bleek de tegenstander GWVV te zijn. Volgens Patrick Nijland betekent dat ‘Gewoon Weer Vet Verliezen’.
Nijland refereerde hiermee aan de vorige wedstrijd tegen die arme jongens uit Varsselder-Veldhunten. Het werd toen maarliefst 11-0 voor Rekken.
Maar dat was toen en ervan uitgaande dat GWVV die afstraffing nog weleens recht zou willen zetten, rees bij ons als spelers het besef dat we zeer geconcentreerd en fel moesten spelen. Want dat zou de tegenstander ook gaan doen. Verder speelde natuurlijk mee dat we nog een kansje hebben op de nacompetitie, zeker iets waar we voor willen gaan. GWVV daarentegen is uitgespeeld. Die spelen nergens meer voor.
Vanwege de Dodenherdenking speelden de beide teams met rouwbanden. Helaas waren er slechts 21 rouwbanden in voorraad bij GWVV en dus speelde Daan Jongerling met een stuk trekdrop om zijn arm. Tijdens de eerste helft bleek al snel dat we het bij het rechte eind hadden gehad: GWVV ging furieus van start en even dachten we dat we hier met een wonderploeg te maken hadden. We speelden echter zelf ook alleraardigst. Mark Rhebergen, waarvan vermoed wordt dat hij zes jaar jonger is dan dat hij zelf beweert, eiste alle ballen op en verdeelde op zijn dooie gemak het spelletje. De tegenstander, die net als wij een mix van jongere en oudere spelers kent, zakte terug en er kwamen kansen voor Sportclub Rekken. Uit één van die kansen ontstond een doelpunt. Een aanval over vele schijven (Wouter Rexwinkel, Nick van der Luyt, Nijland, Rhebergen) resulteerde in een voorzet op de geheel vrijstaande Merijn Roos en dan is maar één ding zeker: doelpunt! 0-1 voor Rekken.
Dit gaf ons wat lucht. Ons spel veranderde sinds de goal van ‘ondoordacht en risicovol’ in ‘sober en eenvoudig’. We straalden rust uit en aan de hand van Rhebergen bouwden we de voorsprong zelfs nog uit voor rust. Wederom was het een aanval waaraan vele spelers hun steentje bijdroegen en opnieuw was Roos het eindstation. Tja, wij als medespelers weten al dat zodra hij de bal aanneemt dat we ons rustig kunnen omdraaien en ons richting eigen helft kunnen begeven. Inderdaad, 0-2.
Met een lekker gevoel zochten we de kleedlokalen op. Het desbetreffende lokaal waarin we vertoefden deed ons denken aan een lokaal van een basisschool. Er hing een ouderwets schoolbord met zo’n bakje waarin een aantal krijtjes lagen. Er waren geen bankjes, maar we moesten op kleine stoeltjes achter kleine tafeltjes plaats nemen. Die tafeltjes stonden netjes in drie rijen van zeven opgesteld. Iedereen had een schrijfblok en een vulpen voor zich liggen en toen dook daar ineens weer Paul Nijhof op.
Al schreeuwende in het Spaans en wild gesticulerend schreef hij met een krijtje een aantal voor ons totaal onbekende termen op het schoolbord. Die moesten we opschrijven, vervolgens van het schrijfblok scheuren en in onze broekjes steken tijdens de tweede helft. Volgens Nijhof zou dit ons ten goede komen.
De scheids kwam binnen en maande ons naar buiten te treden. We volgden hem naar het veld en toen we langs het kleedlokaal van GWVV kwamen hoorden we ze één of ander kinderliedje zingen. Nu weet ik niet of dit als provocatie beschouwd moet worden of dat dit misschien wel de plaatselijke folklore is, maar wij van Rekken 1 lagen op de grond van het lachen.
De tweede helft begon. Bart Jan Mellink had een ander shirt aan. Ongelukje tijdens de rust, zullen we maar zeggen. De spits van GWVV viel op. Een ietwat kleine, blonde jongen die heel aardig kon voetballen. Hij viel echter voornamelijk op vanwege zijn talrijke omhalen. Even dachten we hier met de kleinzoon van Klaus Fischer te maken te hebben en dat gevoel sterkte ons nadat de gastheren op 1-2 kwamen. Een aardige goal overigens, ware het niet dat het wellicht buitenspel was. Camerabeelden wezen echter niets uit, omdat er net op dat moment een duif op de lens had gescheten.
De vierde official kreeg er flink van langs van coach Frank Bruins en natuurlijk van Nijhof die hem in het Spaans bejegende. We moesten door. We moesten hier winnen. Helaas rook GWVV kansen en die kregen ze dan ook. Mellink redde een keer zeer knap en was ook zeer consequent bij een vrije trap. Daarbij velde hij wel zijn medespeler Ritchie Klein Gebbink. Mellink plantte zijn omvangrijke knie vol in de tere ribbenkast van Klein Gebbink. Uiteraard stond Klein Gebbink, die naar verluidt ooit een wedstrijd uitspeelde met een gebroken been, gewoon weer op. Gevreesd wordt echter dat hij de komende drie dagen onder invloed van valium thuis op de bank ligt.
Het was al met al een leuke voetbalmiddag. Beide teams gooiden hun ziel en zaligheid in de strijd en er gebeurden weinig vervelende dingen. Een speler van GWVV vloog nog over de reclameborden, maar het was Marc Grooters haast niet aan te rekenen. Grooters, die sinds kort hele dagen in het krachthonk verblijft en brouwsels drinkt die hij liefkozend ‘zijn shakes’ noemt, zette zijn lichaam tegen de ietwat slungelachtige invaller die pardoes een buiteling maakte.
Zoals u al wel dacht, had Merijn Roos het op de heupen. Hij scoorde zelfs met rechts vandaag. Uitgeweken naar de rechterkant van het strafschopgebied moest hij wel met rechts en tot ieders verbazing verdween de bal keurig in de lage linkerhoek, 1-3.
Er ontstonden ruimtes. GWVV ging ‘en masse’ (om met de woorden van Bruins te spreken) naar voren. Wouter Rexwinkel, haast sneller dan het licht, raakte wat gepikeerd. Hij verdiende namelijk ook een goal en die kwam er dan ook. Na een prachtige soloactie, waarin hij tal van ervaren tegenstanders degradeerde tot schooljongens, schoot hij de bal beheerst en onberispelijk langs de goed spelende doelman, 1-4.
Van der Luyt had ook nog kunnen scoren vlak hierna. Tot tweemaal toe schoot hij keihard op de lendenen van de keeper. Zonder succes en meteen hierna floot de scheids voor het einde. Van der Luyt is terug van een blessure en lijkt weer in zijn oude vorm te geraken.
Drie punten die zeer welkom zijn. Over het verdere verloop van de competitie kan ik niets zinnigs zeggen. We moeten volgende week weer winnen, dat is zeker. MEC komt dan op bezoek en daartegen hebben we wat goed te maken.
Genoeg voor dit keer. We hebben een hoop geleerd. Spaanse termen bijvoorbeeld die we nu onderling op het veld uitwisselen. Positief is ook dat we het defensief prima voor elkaar hadden, wederom. De briefjes die we in onze broek hadden gestoken hebben klaarblijkelijk hun uitwerking gehad.
Dinsdag hebben we nabespreking. In het Pools, door verzorgster Paula Rhebergen. Tot later!
Opstelling:
Mellink; Blaauboer, Jongerling (M. Stokkers), M. Grooters, Klein Gebbink; Nijland, Rhebergen, K. Stokkers; Rexwinkel, Van der Luyt, Roos.
Niet gespeeld:
Barts, Roossink.
Comments are closed.