Vandaag brak er een dag aan om bij stil te staan. Zomaar een greep uit de geschiedenis leert ons dat 6 april de dag is waarop Napoleon afstand deed van de Franse troon (1814). Verder vonden er door de jaren heen nog veel meer memorabele en soms bizarre gebeurtenissen plaats op deze datum. In 1990 bijvoorbeeld spoot een geesteszieke Hagenees zwavelzuur op het wereldberoemde doek ‘De Nachtwacht’ van schilder Rembrandt. Ferdi Elsas, de moordenaar van Gerrit-Jan Heijn werd op 6 april 1988 gearresteerd en op diezelfde datum in het jaar 1934 werd wijlen Anton Geesink, een befaamd judoka, geboren. Speciale aandacht is er voor René Eijkelkamp (1964), voormalig Nederlands international, die vandaag Abraham zag!
Gelukkig, zo hoor ik u al denken, werd er op 6 april 2014 hier en daar ook nog een balletje getrapt. Zo ook in Rekken, waar het geplaagde SV Dinxperlo op bezoek kwam bij het o zo gemoedelijke clubje dat eenieder zo onderhand al wel kent. Dinxperlo kenden we zelf maar al te goed van de uitwedstrijd. Om heel eerlijk te zijn betrof het hier namelijk de enige ploeg die ons compleet weg wist te spelen. Op de ranglijst staan ze er echter niet zo goed voor en dat is, wat ons betreft, verbazingwekkend te noemen. Destijds leden we een 3-1 nederlaag en dat zou ditmaal even recht gezet moeten worden.
We trainden de afgelopen week erg hard. Ondanks dat we tijdens de trainingssessies maar zo’n 7 à 8 spelers hadden, besloot coach Frank Bruins ons met harde hand klaar te stomen. Duurloopjes, coopertesten en meer van die flauwekul werden de arme jongens van het eerste voorgeschoteld. Er kwam werkelijk geen bal aan te pas. Als spelersgroep word je dat natuurlijk een keer zat en toen we na de zoveelste afbeultraining gesommeerd werden om een natte boomstam in tweeën te zagen barstte de bom: Bruins werd de Berkel in geflikkerd!
Een en ander zou toch zijn vruchten afwerpen. We wisten dat Dinxperlo een leuke ploeg had met enkele frivole voetballers, maar ook dat ze fysiek niet bijster veel voorstelden. Laat dat nu juist het punt zijn waarop wij ons zo goed hadden voorbereid. Momenteel is de spoeling dun bij Sportclub Rekken. Enkele sterkhouders ontbreken voor langere tijd en dat vergt toch een ietwat andere benadering. Normaliter walsen we natuurlijk over zo’n team als Dinxperlo heen, maar vandaag lag dat wat anders. Belangrijk was vooral het dichthouden achterin. De organisatie moest tot in de puntjes verzorgd zijn, want gebleken is dat we bijzonder kwetsbaar zijn als we daarin ook maar een ogenblik verzaken.
Bruins kon amper een elftal op de been brengen vandaag. Op doel stond Roy te Velthuis, normaal een verdienstelijke sluitpost van het 4e (!) elftal. Achterin speelden van rechts naar links Marc Blaauboer, Daan Jongerling, mummie Bjorn Roossink en Ritchie Klein Gebbink. Op het middenveld speelden Patrick Nijland en Kevin Stokkers. Wouter Rexwinkel stond met de punt naar voren en voorin speelden Jari Nijhof (die zijn debuut in de basis maakte), Mark Rhebergen en Merijn Roos. Op de bank zaten Bjorn Barts, Job Groen, Daan Papenborg en Wouter Grooters. Bjorn Roossink werd voorafgaand aan de wedstrijd van top tot teen ingetaped. Die arme jongen had werkelijk overal last van. De verzorgers hadden hem echter zo overdreven ingezwachteld dat wij als medespelers niet eens zeker wisten of het daadwerkelijk Roossink was die daar in de as van de defensie stond geposteerd.
Na een urenlange en tenenkrommende speech van Mr. Sportclub Rekken en tevens leider Paul Nijhof, togen we uiteindelijk het veld op. Tijd voor een warming up was er niet meer. Dat was ook niet erg, want de basiself had zich al opgewarmd in het spelersbad. Zo schijnt men dat ook te doen in Engeland en ook dat wierp weer zo zijn vruchten af. Massaal dronken we nog een brandy, schreeuwden een strijdkreet, ramden onze koppen tegen de muur en toen waren we er klaar voor.
De pupil van de week scoorde en volgens Patrick Nijland brak toen de ‘Quality Time’ aan. Dat had die beste man aardig ingeschat en het was dan ook geen wonder dat juist Nijland na een minuut of twee de 1-0 aan liet tekenen. Nijland zette de aanval zelf op, speelde de bal strak in op gelegenheidsspits Mark Rhebergen die hem netjes retourneerde en schoot vervolgens onberispelijk binnen. Enkele minuten later ontplofte Sportpark ’t Asterloo opnieuw. Wederom werd een fenomenale aanval in een goal omgezet. Ditmaal was het linksbuiten Merijn Roos die middels een venijnig afstandsschot wist te scoren. De Dinxperlose doelman hoorde de bal alleen maar langs suizen, 2-0.
Helaas. Vandaag kregen we ook weer zo’n sublieme tegengoal te verwerken. Marc Blaauboer, die overigens zeer verdienstelijk speelde, gleed op onze zestien uit over een bananenschil. De spits van Dinxperlo stond er als een aasgier bij te loeren en maakte dankbaar gebruik van dit buitenkansje. Hij ontfutselde Blaauboer de bal en scoorde met een fraaie lob de 2-1. Doelman Te Velthuis kon er niets mee. Het was weer zo’n goal waarvan je later denkt: ‘dit kan alleen maar in Rekken gebeuren.’
Er waren nog ongeveer 25 minuten te spelen tot aan de rust en die kabbelden rustig voort. In de rust drongen meerdere spelers erop aan nog een brandy te nemen. Dat zou ons van een beetje extra gif voorzien. Coach Bruins zag oogluikend toe dat we ons afschuwelijk bedronken, maar wist diep in zijn hart ook wel dat het niet meer mis kon gaan.
De tweede helft begon. Dinxperlo had het betere van het spel tijdens deze helft. Ze drongen ons naar achteren, maar bleken niet bij machte het ons echt lastig te maken. Zelf konden we bij tijd en wijle naar hartenlust counteren. Helaas stond het vizier niet meer op scherp en konden we de overwinning niet vroegtijdig veilig stellen. Toch gaven we niets zinnigs meer weg en zo bleef het 2-1 voor Rekken. Een welkome overwinning al met al. Sowieso omdat we volop meedoen voor de 3e periode.
Opstelling:
Te Velthuis; Blaauboer, Jongerling, Roossink, Klein Gebbink; Nijland, Rexwinkel, K. Stokkers; Nijhof (Barts), Rhebergen, Roos.
Niet gespeeld:
Groen, Papenborg, W. Grooters.
