Op 30 maart toog het vlaggenschip naar Aalten om daar aan te treden tegen concurrent AD ’69. Het betrof hier een inhaalduel tegen een hele degelijke ploeg. Dat we de thuiswedstrijd in het begin van het seizoen met maar liefst 5-1 wonnen doet daar niets aan af.
Rekken heeft, zoals menigeen wel weet, momenteel te kampen met een blessuregolf en daarom blijft het puzzelen om een geschikte basiself te formeren. Daarnaast was het ook nog eens zaak om de bank gevuld te krijgen en dat ging niet van een leien dakje vandaag.
Het was weer eens bloedheet deze zondag. Om ons hier optimaal tegen te kunnen wapenen werd leider Paul Nijhof er weer opuit gestuurd om de scheidsrechter te instrueren. Met de man in het zwart werd afgesproken om na elke tien minuten een drinkpauze te houden. Daarnaast vertoonde oefenmeester Frank Bruins ons tijdens de bespreking een film van de interland Somalië-Tanzania. Zo konden we met eigen ogen zien hoe men in dergelijke warme landen omgaat met de weersomstandigheden.
Een betere voorbereiding kun je je haast niet wensen en vol van vertrouwen verschenen we dan ook aan de aftrap.
Het ging in de beginfase niet onaardig. Daar waar mogelijk probeerden we de opbouw te verzorgen en door vernuftig combinatiespel drongen we de AD’ers naar achteren. Dit spelletje werd eigenlijk de gehele eerste helft goed vastgehouden en zo kon het dan ook dat Merijn Roos ons op voorsprong zette. Wouter Rexwinkel had een groot aandeel in deze openingstreffer door een nette solo af te ronden met een afgemeten voorzet op Roos, 0-1.
Er leek geen vuiltje aan de lucht. Trouwens, ook wolken vielen nergens te bespeuren in diezelfde lucht. Toch kregen we op slag van rust (na een tiental minuten blessuretijd) het deksel op onze neuzen. Uit een corner kon de AD-spits ongehinderd binnenknikken in het vijfmeter-gebied van Bart Jan Mellink, 1-1 en tevens de ruststand.
Die goal kwam hard aan en tijdens de rust heerste dan ook grote ontevredenheid. Daar kwam nog eens bij dat onze topschutter Nick van der Luyt er de brui aan gaf. Een achillespeesblessure speelde hem dusdanig parten dat doorspelen geen optie meer was en dat is zonder meer een behoorlijke aderlating voor de groenhemden (die vandaag overigens in het rood aantraden). Jari Nijhof, een van de vele producten uit de Rekkense kweekvijver, nam het stokje van hem over. Coach Bruins beval ons nog eens in gedachten af te dwalen naar Mogadishu, waar ondanks de verzengende hitte ook gewoon wedstrijden afgewerkt worden.
Het bleek echter niet te werken. Aalten was voor vandaag even de hoofdstad van Somalië en de spelers van AD begonnen hoe langer hoe meer op Afrikaanse atleten te lijken. We werden in de tweede helft vanaf minuut één teruggedrongen en kwamen er eigenlijk niet meer aan te pas. Toch stond lange tijd de 1-1 op het bord.
Een ogenschijnlijk onschuldige aanval van AD werd toen opeens tot doelpunt gepromoveerd. Een voorzet vanaf de linkerkant werd door de AD-spits met de rug geschampt en een verbouwereerde Mellink stond aan de grond genageld. De bal verdween langs hem in de lange hoek en zo kwamen de gastheren op een verdiende 2-1 voorsprong.
Wij van Rekken wilden hierna nog wel wat forceren, maar de creativiteit, de slimmigheden en het nodige geluk hiervoor ontbraken. Zo werden we in de slotfase zelfs nog een keer weggecounterd en wist AD ’69 een nette 3-1 overwinning te behalen.
Een pover resultaat al met al. Gezien de eerste helft toch jammerlijk, maar op basis van de hele partij heeft AD ’69 gewoon terecht gewonnen.
We moeten de schouders weer rechten, want volgende week komt SV Dinxperlo op bezoek. De vorige keer dat we tegen hen speelden werd het 4-1 voor hen, dus daar mag wel wat tegenover gezet worden!
Opstelling:
Mellink; Jongerling, Roossink, K. Stokkers, Klein Gebbink; Nijland, Rexwinkel, Rhebergen; Blaauboer, Van der Luyt (Nijhof), Roos.
Niet in actie:
W. Grooters, Lamaker.
Comments are closed.