We schrijven 27 oktober 2013 en ik hoor het u al denken: “eindelijk weer een wedstrijdverslag van Rekken 1.” Het is inderdaad alweer een tijdje geleden dat er structureel verslagen over het reilen en zeilen van dit prachtige team gepubliceerd werden. Lange tijd werd deze nalatigheid met de mantel der liefde bedekt, maar door het aanhoudende gemor van de supportersschare en niet in de laatste plaats de almaar toenemende druk vanuit het bestuur is ondergetekende uiteindelijk gezwicht.
SVBV is voor Rekken een oude bekende. Helaas een oude bekende waaraan men weinig prettige herinneringen heeft. Vorig seizoen was SVBV de enige ploeg waarvan Rekken niet wist te winnen. Vooral de uitwedstrijd droeg het predicaat ‘beladen duel’. Door zeer onsportief gedrag van een aantal SVBV’ers liep de wedstrijd destijds geheel uit de hand en dit resulteerde in een onterecht gegeven rode kaart voor een Rekkenaar.
Goed. Dat was verleden seizoen. Echter neemt dit niet weg dat we tot op het bot gemotiveerd afreisden naar Barchem. Tijd heelt alle wonden zegt men weleens, maar voor enkele spelers van het eerste bleken die wonden wel heel erg diep te zijn.
Dan de wedstrijd. Vooraf werd gevreesd dat het erg hard zou waaien. Dit bleek best mee te vallen en zo begonnen we vol goede moed aan de eerste helft. Helaas wilde het vandaag niet echt lukken en het schouwspel dat zich voor de ogen van de fans (die wederom alom vertegenwoordigd waren) voltrok leek geenszins op het voetbal wat Rekken normaliter laat zien. Slordigheden en persoonlijke fouten brachten de ploeg steeds in de problemen en dan gaat zo’n ploeg als SVBV kansen ruiken.
Een afstandsschot van Coen Groot Kormelink belandde op de paal en leek zo de goal in te caramboleren. De Barchemse defensie kon echter opgelucht ademhalen, want de bal verdween via de paal voor het doel langs. Vlak hierna bracht doelman Tom Bannink redding door de bal via de lat tot corner te manoeuvreren na een prima inzet van een SVBV’er.
Vervolgens viel een tegenstander geblesseerd uit en daardoor lag het duel luttele minuten stil. Met de hulp van onze verzorgster Paula en vleugelspits Wouter Rexwinkel werd de onfortuinlijke van het veld gedragen. Deze hulp was zeer gewenst, want de verzorger van SVBV had verstek laten gaan omdat hij bang was voor represailles ten aanzien van wat hij vorig seizoen allemaal had uitgespookt.
De wedstrijd werd hervat en Rekken bleek de kluts helemaal kwijt te zijn. De gebroeders Stokkers die normaal gesproken een uiterst solide centraal verdedigingsduo vormen, verkeken zich op een hoge bal. De spits van SVBV werd zo geen strobreed in de weg gelegd en hij kon doorlopen op Tom Bannink. Bannink vloerde de spits die de bal nog wel wist te beroeren. Even werd gevreesd voor de rode prent, maar de scheids draaide zijn beslissing snel terug toen hij zag dat de bal via de paal en een SVBV-speler in het doel verdwijnde. Bijna nog had Ritchie Klein Gebbink het doelpunt kunnen verhinderen, maar zijn poging om de SVBV’er te onthoofden mislukte jammerlijk, 1-0.
Met deze stand ging ook de rust van start. Na flink wat tactische aanwijzingen van onze trainer Frank Bruins die voor het nodige discussievoer zorgden, trachten we onszelf weer op te laden om er in ieder geval een betere pot van te maken. Ook de pepmiddelen die we in de thee deden, moesten daar hun steentje aan bijdragen.
Het mocht alleen allemaal niet baten. Beter werd het niet, ondanks dat er nog furieus aan de tweede helft begonnen werd. SVBV hield de tent goed dicht en Rekken bleek niet bij machte om een vervolg te geven aan rushes langs de zijlijn of aan de messcherpe en afgemeten voorzetten. De enige echte kans was voor Nick van der Luyt, onze ervaren goalgetter. Tussen een aantal tegenstanders in kopte hij de bal maar net over.
SVBV begon zich langzaam aan te manifesteren als een wel heel vervelende ploeg. Natrappen, aanstellerig op grond gaan liggen, tijdrekken, verbale toewensingen vanuit de dugout. Erg onvolwassen gedrag dus. Maar je kunt ook moeilijk van die spelers verwachten dat ze zich gedragen als ze een trainer hebben die zo’n voorbeeld geeft. De spits van SVBV maakte het nog het bontst met zijn voortdurende provocaties aan het adres van de Rekkenaren. Helaas werd zijn natrappen en zijn gescheld niet als zodanig door de scheidsrechter beoordeeld en kwam hij ermee weg. Toch vermoed ik dat deze jongen zich maar beter kan afmelden voor de volgende keer dat hij naar Rekken moet.
Uiteindelijk scoorde SVBV nogmaals. Ditmaal vanuit een corner die niet afdoende werd weggewerkt. Vanaf een meter of twaalf wist een SVBV-speler zijn poot onder de bal te zetten en verwoestend uit te halen. Bannink en Klein Gebbink hoorden de bal alleen maar langs suizen, 2-0.
Een slotoffensief (met stormram Bob Vaanhold voor de moegestreden Marc Blaauboer) haalde niets meer uit.
Omdat we zelf zo slecht speelden, kan ik niet anders dan zeggen dat SVBV op strijdlust drie verdiende punten aan dit duel overhield. De wijze waarop was niet altijd even correct, maar daar kunnen wij misschien ook een voorbeeld aan nemen. Volgende week spelen we thuis tegen FC Trias en hopen we het tij weer te keren. Ook hebben wij dan weer de beschikking over Marc Grooters die een vakantie prevaleerde boven een uitduel in Barchem. Er valt wat voor te zeggen. Daarnaast werken Jerzy Aarnink en Mark Rhebergen toe naar hun herstel. De toekomst ziet er dus best rooskleurig uit voor de groenhemden.
Opstelling:
Bannink; Roossink (Papenborg), K. Stokkers, M. Stokkers, Klein Gebbink; Nijland, Groot Kormelink, Roos; Blaauboer (Vaanhold), Van der Luyt, Rexwinkel.
Wissels die niet in actie kwamen:
Groen, Antvelink.
A novel by Geb.
Comments are closed.