Een interview met …

Een interview met …
Elke maand worden verschillende leden van de club voorgesteld of stellen zij zich voor. Deze maand is dit Frank Hartemink, speler van Sp. Rekken 4.

Hallo, mijn naam is Frank Hartemink. Ik ben 31 jaar oud en momenteel woonachtig in Duitsland. Ik kom uit een gezin van 4 personen, bestaande uit mijn ouders en 1 broer.  Ik ben op mijn 5^e levensjaar lid geworden bij Sp Rekken. Dit betekent dat ik met 1 jaar afwezigheid tussendoor, al 26 jaar lid ben. In mijn jaren in de jeugd ben ik 2 x kampioen geworden. In de F-1 en de A-1. Ik kan mijzelf amper iets herinneren van het kampioenschap van de F-1, maar de A-1 was wel bijzonder. In de A-1 zijn we relatief eenvoudig kampioen geworden. Toch is er in de winterstop een bijeenkomst georganiseerd met de vraag of we het seizoen nog wilden afmaken. Dit omdat de trainingsopkomst dermate laag was dat er vaak amper 6 mensen op training kwamen. Uiteindelijk zijn we gewoon door gegaan en zijn we 2 á 3 wedstrijden voor het einde al kampioen geworden.

In de senioren heb ik grotendeels al mijn wedstrijden gespeeld in het 2^e elftal. In de periode rond mijn 23^e tot mijn 26^e heb ik ook nog wel wat wedstrijden meegepikt bij het 1^e elftal, echter ben ik nooit een vast lid bij het 1^e elftal geweest. In de periode dat ik wat wedstrijden speelde bij het 1^e vond ik het vooral jammer dat ik wist dat ik nooit een vast lid kon worden bij het 1^e elftal.

Zoals sommige weten en velen wellicht niet, ben ik geboren met een hartafwijking. Daarnaast heb ik een vernauwing van de hoofdslagader (Aorta). Kort gezegd betekent dit het volgende: Het hart wordt door de longen voorzien van zuurstofrijk bloed, dit wordt door het hart via de aorta het lichaam ingepompt. Door de vernauwing wordt mijn lichaam dus minder snel van zuurstof voorzien. Bij langdurig en voortdurende inspanning heb ik daar hinder van. Vroeger met gym haalde ik dan amper een 8 bij een coopertest dus dat zegt wel voldoende.

Gelukkig kon ik bij het 2^e gedurende de wedstrijd vaak genoeg op adem komen. Want gek genoeg was het niet per sé de conditie, maar de snelheid waarmee de zuurstof het lichaam ingepompt werd de oorzaak van mijn problemen. Gelukkig mag en kan ik gewoon sporten zonder andere belemmeringen of risico’s. Momenteel speel ik in het 4^e waarbij we nu volop strijden voor het kampioenschap, dus wie weet eindelijk een kampioenschap voor mij bij de senioren.

Eén van de leukste momenten bij de club is natuurlijk het kampioenschap van de A-1, maar de tijd bij het 2^e elftal in zijn geheel heb ik altijd mooi gevonden. De voetbalhumor voor en na de wedstrijden, in combinatie met het fanatisme tijdens de wedstrijd. Deze combinatie is er nu ook bij het 4^e en dat maakt voetbal zo leuk. In één seizoen bij het 2^e kan ik me nog heugen dat we de laatste wedstrijd van het seizoen met een bus naar Longa gingen. Net doen alsof we kampioen waren terwijl we één na laatste stonden, maar dat mocht de sfeer niet drukken.

Ik denk dat de betrokkenheid binnen de club altijd erg goed is. Dit zie je aan de hoeveelheid vrijwilligers die er lopen. Het kunstgrasveld wat gerealiseerd is en hoe het onderhoud nu in eigen beheer is, is denk ik een goede basis om een voetbalclub in een klein dorp te kunnen blijven runnen. Dat de voetbalclub twee dames elftallen heeft, is denk ik ook vrij uniek en mooi en betekent dat de club ruimte bied voor iedereen die wil voetballen.

Ik denk dat er altijd ruimte voor verbetering binnen de club is, maar volgens mij zijn ze aardig goed op weg. Rekken is een mooie club en dit blijft niet onopgemerkt want in de loop der jaren zijn al redelijk veel voetballers uit aangrenzende dorpen/steden bij ons komen voetballen.

De beste spelers waar ik mee gespeeld heb, zijn Jerzy Aarnink en 3 broers van de familie Rhebergen: ‘’Tom, Mark en Bram’’. Deze spelers hadden allemaal de kwaliteiten om een wedstrijd te beslissen/bepalen.  De meest opmerkelijke speler zullen velen niet meer echt kennen: ‘’Stefan Lenting’’. Hij at met regelmaat een mars tijdens de warming up en deed dit zelfs ooit met een walkman er nog bij op. Wanneer hij scoorde imiteerde hij zijn idool Zico Tumba (oud-speler van de Graafschap, red.) en maakte dan een halve koprol/omhaal waarbij je bijna dacht dat hij iets zou breken gezien zijn omvang.

Ik kan weinig zinnigs zeggen over mijn ambities in de toekomst. Momenteel heb ik nog plezier in het voetbal, maar de combinatie met werk is niet handig. Ik werk in de zorg waarbij je vaak twee weekenden in de maand moet opdraven. Maar zolang ik het kan combineren en het plezier nog heb, dan blijf ik zeker nog voetballen bij deze mooie club!